جراحی پلاستیک از جمله شاخههای نوظهور در حوزه پزشکی بوده که در سایه پیشرفتهای دانش پزشکی به صورت جهشوار توسعه یافته و در میان هواخواهان خود ایجاد شادمانی کرده است. امروزه توجه به این دانش، منحصر به افرادی نیست که قصد عمل پلاستیک دارند، بلکه مصرف کنندگان خدمات پزشکی هم طالب کسب اطلاعات در مورد رازهای بهتر کردن ظاهر، از میان بردن نشانههای پیری و اصلاح عملکرد جزیی از بدن هستند. به هرحال، باید توجه داشت که زیبایی ظاهری در کنار زیبایی معنوی یکی از مهمترین ارزشهای انسانی بوده که مورد تاکید و تشویق دین اسلام قرار گرفته است، زیرا زیبایی ظاهری موهبتی از جانب خداوند است که مظهر خارجی انسان را نشان میدهد. به عنوان نمونه خداوند متعال در این باره فرموده است:
«لقد خَلَقنَا الِانسانَ فِى اَحسَنِ تَقويم»[1] به یقین انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم.
تقويم، به معنى درآوردن چيزى به صورت مناسب، نظام معتدل و كيفيت شايسته است که گستردگى مفهوم آن، اشاره به اين مطلب دارد كه انسان از هر نظر (جسمى، روحى و عقلى) به صورت شایسته آفریده شده است.[2]
همچنین در آیه دیگری خداوند متعال در این باره فرموده است:
«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زينَةَ اللَّهِ الَّتي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ»[3] (ای پیامبر) بگو: زینتهای خدا و روزیهای پاکیزهای را که برای بندگانش پدید آورد، چه کسی حرام کرده است؟ بگو: این زینتها و نعمتها در قیامت ویژهی مومنان است. ما اینگونه نشانههای خود را برای گروهی که اهل دانش و بصیرتاند، بیان میکنیم.
با توجه به مطالبی که گذشت، اهتمام دین اسلام به اصل زیبایی و زیباییخواهی روشن شد. اکنون سوالی که پیش روی ما است در مورد تغییراتی میباشد که به انگیزه درمان و یا افزایش زیبایی خواهی انجام میگیرد. آیا شرع و قانون اسلام اجازه داده تا با دست خود تغییری در ظاهرمان به وجود بیاوریم؟ محدوه جواز این تصرفات تا کجاست؟ همچنین در صورت تحقق خسارت و یا ارتکاب فعل مجرمانه چه مسئولیتی متوجه این گروه از جراحان است؟ مجموع این سوالات، طرح اولیه پژوهشهای فقهی و حقوقی جراحی پلاستیک را شکل میدهد.
.[1] سوره تین، آیه4.
.[2] بابایی، احمد علی، برگزیده تفسیر نمونه، ج5، ص235.
.[3] سوره اعراف، آیه32.